aanhalingstekens

1. De eindaanhaling

altijd aangekondigd, vb. Ze zei: “Ik wil een hond kopen.”

dubbelpunt na aankondiging vb. Ze zei : “Ik wil een hond kopen.”

ALLE leestekens van de                     vb. Ze zei: “Ik wil een hond kopen.”
uitgesproken zin blijven BINNEN                        Ze vroeg: “Mag ik een hond kopen?”
de aanhalingstekens                                     Ze riep: “Ik wil een hond!”

ALTIJD een hoofdletter aan             vb. Ze zei: “Ik wil een hond kopen.”
het begin van een aanhaling!                         Ze vroeg: “Mag ik een hond kopen?”
Ze riep: “Ik wil een hond!”

zinnen die door dezelfde persoon       vb. Hij lachte: “Ben je zeker dat je zo’n
na elkaar worden gezegd, worden                    hond kan betalen? Hij is erg duur, hoor.
allemaal tussen dezelfde                       Hoeveel heb je bij je?”
aanhalingstekens geplaatst!

2. De beginaanhaling

NOOIT een dubbelpunt vb. “Kom mee”, wenkte ze.

NOOIT een punt op het einde                    vb. “Kom. We hebben honger”, zei hij.
van een beginaanhaling. Dit moet                 “Ik niet”, onderbrak hij haar.
vervangen worden door een komma,               “Ga dan gewoon mee. Voor de
steeds achter het aanhalingsteken!             gezelligheid”, overtuigde ze hem.

wel een uitroep- of een vraagteken        vb. “Kom, we gaan feesten!” juichte hij.
                                                                  “Hoezo, je kan niet?” herhaalde ze.

geen hoofdletters in de toelichting vb. “Wat eet je graag?” vroeg ma.

“Ik lust alles”, smakte pa.

3. De onderbroken aanhaling

NOOIT een dubbelpunt voor het 2e deel. ALTIJD een komma!

vb. "Een kus?" riep ze verontwaardigd, "Ben je gek?"

Als het eerste deel eindigt op een uitroepteken of vraagteken, zet je GEEN KOMMA,
maar gewoon het bijbehorende leesteken.

vb1. "Ben je zeker?" wilde ze weten, "Het is nu of nooit, he."
vb2. "Doe niet zo stom!" schreeuwde hij, "Je riskeert je leven!"

ls het eerste deel een gewone zin is, moet je een komma schrijven:

--> NA HET AANHALINGSTEKEN, als er in de oorspronkelijke zin
geen komma staat op de plaats waar hij onderbroken wordt.

vb1. (oorspronkelijke zin: Het is heel groot nieuws. Je gelooft je oren niet.)
"Het is heel groot nieuws", fluisterde ze geheimzinnig, "Je gelooft je oren niet."

vb2. (oorspronkelijke zin: Je weet best dat we daar geen toestemming ovor hebben.)
"Je weet best", vermaande ze hem, "dat we daar geen toestemming voor hebben."

-> VOOR HET AANHALINGSTEKEN, als er in de oorspronkelijke zin
wel een komma staat op de plaats waar hij onderbroken wordt.

vb1. (oorspronkelijke zin: Ik ben alleen thuis, want mijn ouders zijn naar Spanje.)
"Ik ben alleen thuis," giechelde ze, "want mijn ouders zijn naar Spanje." --> Opvallend is ook dat je tweede aanhaling dit keer niet met een hoofdletter begint!

vb2. (oorspronkelijke zin: Neen, Mieke, ik kan niet langskomen.)
"Neen, Mieke," zei hij spijtig, "ik kan niet langskomen."

TERUG