Aangekomen aan Zaventem verliep alles vlot, tot op de vlieger. Toen besliste er iemand van tegen onze vleugel te rijden waardoor er een scheur van 17 cm ontstond. Terug uitstappen was de boodschap en wachten op meer nieuws. Dat nieuws kwam niet. Het was pas enkele uren dat we te horen kregen dat ze een vrijstaand vliegtuig hadden in Athene. Omstreeks 19u30 konden we vertrekken richting Athene, hierdoor hadden we onze aansluiting gemist naar Cyprus, waardoor we moesten overnachten in een hotel nabij het vliegveld van Athene. Na een kort nacht, amper 5u, vertrokken we eindelijk richting onze eindbestemming Cyprus. Op het vliegtuig kregen we te horen dat we bij aankomst direct moesten spelen tegen Ierland. Spelers die vermoeid waren, spelers die te kampen kregen met de nodige stress en geen maaltijd wat geen ideale voorbereiding is op een wedstrijd die we moesten winnen indien we onze ambitie wouden waarmaken. We begonnen vrij nerveus en misten enkele open shots die we normaal met onze ogen toe maken, waardoor we niet konden uitlopen van onze tegenstander. Naarmate de wedstrijd vorderde groeide het geloof dat een overwinning tot de mogelijkheden behoorde. We shotten aan de rust een voorsprong van 10 punten bij elkaar maar vergaten deze na rust verder uit te bouwen. Op deze manier kregen de Ieren terug de kans om op 3 punten te komen. Na een time out en bijschaven van de richtlijnen pompten de jongens toch het nodige vertrouwen en wedstrijd toch afgesloten met een geruststellende overwinning 46-38. De coaches zijn er van overtuigd dat er meer had ingezeten qua puntenverschil indien we een goede voorbereiding hadden gekend.

Qua accommodatie is het super, qua organisatie zie je dat het land gebukt gaat onder de crisis. Niet tegenstaande dat de vrijwilligers er alles aan doen om van dit tornooi een onvergetelijk tornooi te maken.